حضور متغیرهای درون زا در مدل های آماری ناسازگاری و اریبی برآوردگرهای معمول پارامترهای مدل را به دنبال دارد. روش های متعددی در این حالت ارائه شد که مشکل ناسازگاری و اریبی را تنها برای حالت بزرگ نمونه ای حل کرده اند. یکی از این روش ها مبتنی بر استفاده از متغیر ابزاری است که باعث حذف درون زایی متغیر مورد مناقشه می شود. روشی دیگر برای برآورد پارامتر مدل های رگرسیون درون زا، روش کمترین توان های دوم دو مرحله ای است که دقت بهتری نسبت به روش کمترین توان های دوم معمولی دارد. اما براوردگر حاصل از این روش نیز تنها در حالت بزرگ نمونه ای نااریب و سازگار است. مقاله حاضر روش های نوینی برای رفع این نقص ها ارائه می کند. به طور دقیقتر، به منظور افزایش دقت برآورد در مدل موردنظر، نوشته حاضر سه روش کمترین توان های دوم دو مرحله ای تکراری، دو مرحله ای جکنایف و دو مرحله ای کالبیده را در حالت اندازه نمونه متناهی پیشنهاد می دهد. برای ارزیابی عملکرد روش های ارائه شده مطالعه شبیه سازی انجام خواهد شد. علاوه بر این، با استفاده از داده های هزینه و درآمد ایران، گردآوری شده در سال 1390، نحوه عملکرد برآوردهای پیشنهادی مورد مقایسه قرار می گیرد.

سبک زندگی به معنای امروزd آن اگرچه پدیده ای نو و محصول شرایط زندگی مدرن است لکن در قالب ادبیاتی دیگر دیرینه ای طولانی دارد و مفاهیم مرتبط با آن را می توان در آیات قرآن کریم پیدا کرد. در علوم اجتماعی برای بررسی موضوع سبکزندگی از مفاهیمی هم چون توسعه، تمدن، فرهنگ، طبقه، هویت و مانند آن استفاده شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی سبکزندگی در قرآن کریم به این پرسش پاسخ می دهد که واژگان مربوط و مرتبط با سبک زندگی در قرآن کدامند و بسامدی آن در این کتاب مقدس چگونه است؟ با استفاده از روش اسنادی در مرحله اول و تحلیل بسامدی یا فراوانی در مرحله دوم، این نتیجه حاصل شد که حداقل 10 واژه در قرآن کریم دارای قرابت معنایی با سبک زندگی است و با استفاده از این واژگان می توان تصویری از سبک زندگی اسلامی مبتنی بر قرآن کریم ارائه کرد. علاوه بر واژه دین که درتعریف آن به روش زندگی نسبت این همانی با سبک زندگی دارد، واژگانی همچون سنت، ملت، منهاج، صراط، طریق، حیات طیبه، دأب، سیره و مانند آن نیز مشعر به سبک زندگی هستند. چنان چه سبک زندگی را به همه سطوح و عرصه های حیات جمعی و فردی تسری بدهیم، مفاهیمی چون «دین»، «سنت» و «ملّت» نزدیک ترین واژه ها به سبک زندگی خواهند بود. در تلقی از سبک زندگی به مثابه روش زندگی، واژ ه هایی هم چون «منهاج»، «سیره» مناسب تر هستند؛ لکن اگر بنا باشد هم چون برخی ادبیات موجود، سبک زندگی را به سطوح رویین زندگی مربوط بدانیم، معادل های دیگری مانند «شاکله» و «دأب» سنخیت بیشتری با موضوع بررسی دارند.

در این مقاله روش جدیدی برای حل معادلات سهموی ارایه خواهد شد. ابتدا، جواب معادله با استفاده از توابع پایه اسپلاین مرتبه دوم بسط داده می شود. در ادامه با استفاده از روش کمترین مربعات خطا، ضرایب بسط محاسبه خواهند شد. تابعی کمترین مربعات معادله سهموی را به صورت مستقیم اقناع می کند در مقایسه با روش انشعاب پله ای برای حل معادلات سهموی این روش از انعطاف پذیری زیادی برخوردار است و بر خلاف آن روش قادر به تحلیل در روی مرز امپدانسی با پارامترهای الکتریکی متنوع است. همچنین سرعت روش ارایه شده برای حل یک مساله خاص خیلی بیشتر از سرعت روش تفاضل محدود است.

مقدمه: علیرغم عوارضی که زور زدن فعال در مرحله دوم زایمان برای مادر و جنین در بردارد ولی این روش همچنان مورد استفاده قرار می گیرد. طی مطالعات اخیر به نظر می رسد زورزدن خودبخودی صدمات پرینه را کاهش می دهد. ولی هنوز اطلاعات کافی در ارتباط با تاثیر روش زورزدن محدود باقی مانده است. بنابراین مطالعه ای با هدف تعیین تاثیر روش زور زدن در مرحله دوم زایمان بر صدمات پرینه در زنان نخست زا انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بوده که روی 108 زن نخست زای واجد شرایط که به روش تخصیص تصادفی و بر اساس جدول فلایس در دو گروه زور زدن خودبخودی و فعال قرار گرفتند انجام شد. در گروه زور زدن خودبخودی زائو در طی مرحله دوم زایمان با احساس فشار برای زور زدن زور می زند و در گروه زور زدن فعال زائو بلافاصله بعد از اتساع کامل دهانه رحم با شروع انقباض نفس عمیق کشیده و با نگهداشتن تنفس تا 10 شماره زور می زد. بعد از زایمان وضعیت پرینه شرکت کنندگان از نظر سالم بودن، وجود اپیزیوتومی و پارگی بررسی شد.نتا یج: میزان اپیزیوتومی در گروه زور زدن خودبخودی کمتر از گروه زور زدن فعال بود (P=0.021). طول و عمق اپیزیوتومی در گروه زور زدن خودبخودی در مقایسه با گروه زور زدن فعال کمتربود (طول P=0.01 و عمق P=0.001) ولی از نظر میزان وقوع پارگی پرینه، محل و درجه پارگی در دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: زور زدن خودبخودی صدمات پرینه را کاهش می دهد. بنابراین پیشنهاد می شود به عنوان روش ایمن و کم هزینه برای بهبود عاقبت مادری مورد استفاده قرار گیرد.

بیان مساله: رایج ترین روش ها برای قالبگیری دقیق در پروتزهای ثابت، روش یک و دو مرحله ای با فضاست. در پاره ای موارد، جزییات به طور دقیق ثبت نمی گردد. بنابراین، دادن واش دوم به قالب لازم می شود.هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر واش دوم بر دقت ابعادی الگوهای گچی فراهم شده از روش قالبگیری یک و دو مرحله ای با فضا با ماده قالبگیری اسپیدکس انجام شد.مواد روش: در این پژوهش تجربی از الگوی آزمایشگاهی با دو دای فلزی با و بی آندرکات استفاده شد. برای ساخت قالب ها از روش یک مرحله ای، یک مرحله ای با واش دوم، دو مرحله ای با فضای دو میلی متر برای واش و دو مرحله ای با واش دوم استفاده شد. برای هر روش، 15 قالب و روی هم رفته 60 قالب به دست آمد. که با گچ ولمیکس ریخته شدند. ارتفاع و قطر دو دای و فاصله میان آنها در الگوی گچی به وسیله استریومیکروسکوپ با دقت میکرون اندازه گیری و نتایج با آزمون تی و آنوا واکاوی گردید.یافته ها: بررسی نشان داد، که در هر چهار روش، ارتفاع دای با آندرکات افزایش داشته، که در دو مرحله ای با واش دوم معنادار نبود (p=0.282). ارتفاع دای بی آندرکات دو روش یک مرحله ای و دو مرحله ای با واش دوم افزایش و در دو روش دیگر کاهش داشته، که در روش یک مرحله ای با واش دوم معنی دار نبود (p>0.05). قطر هر دو وای در روش دو مرحله ای افزایش، ولی در دیگر روش ها کاهش و فاصله میان دو دای در روش دو مرحله ای کاهش، ولی در دیگر روش ها افزایش نشان داد و تفاوت آن معنادار بود (p<0.05).نتیجه گیری: روش دو مرحله ای با فضا از دیگر روش ها دقیق تر است. روش یک مرحله ای با واش دوم دقیق تر از روش یک مرحله ای است. استفاده از شیوه دو مرحله ای با واش دوم در بریج ها پیشنهاد نمی شود، ولی در روکش ها، با به کار بردن تمهیداتی ویژه می توان به کار برد.

مقدمه: موفقیت پروتز ثابت به ثبت و بازسازی دقیق دندان تراش خورده و خط خاتمه تراش وابسته است. بنابراین ارایه تکنیکی ساده که بتوان بهترین قالب را از نظر ثبت جزئیات به دست آورد لازم است. این پژوهش به بررسی تاثیر واش دوم بر تطابق لبه ای در دو روش قالب گیری یک مرحله ای و دو مرحله ای با نوعی سیلیکون تراکمی پرداخت.مواد و روش: در این پژوهش تجربی از مدل آزمایشگاهی با دو دای فلزی (مشابه پرمولر و مولر دوم) و نوعی ماده قالب گیری سیلیکون تراکمی استفاده شد. قالب گیری با چهار تکنیک یک مرحله ای، یک مرحله ای با واش دوم، دو مرحله ای با فضا و دو مرحله ای با واش دوم انجام شد. هر تکنیک 15 بار تکرار و 60 قالب به دست آمد، که با گچ استون تیپ IV ریخته شد. بر روی دای ها الگوی مومی یک بریج سه واحدی فرم داده و مراحل کستینگ با آلیاژ فلزی انجام شد. با استفاده از استریومیکروسکوپ با بزرگ نمایی ´100 با میکرومتر دیجیتال و با دقت میکرون تطابق لبه ای در چهار ناحیه اندازه گیری و نتایج با آزمون ANOVA و Tukey آنالیزگردید .(a= 0.05)یافته ها: کمترین میزان درز لبه ای، مربوط به دندان قدامی در تکنیک دو مرحله ای (69.56 میکرون) و بیشترین آن مربوط به دندان خلفی در تکنیک یک مرحله ای با واش دوم (85.59 میکرون) بود. میزان درز لبه ای در هر چهار تکنیک از نظر بالینی قابل قبول بود. بین تکنیک های یک مرحله ای با دو مرحله ای (p value = 1) و یک مرحله ای با واش دوم با دو مرحله ای با واش دوم اختلاف معنی داری وجود نداشت .(p value = 0.6)نتیجه گیری: میزان درز لبه ای برای هر چهار تکنیک قابل قبول بود. به نظر می رسد می توان با دادن واش دوم به واش اول قالبی دقیق از نظر ثبت جزئیات و خط خاتمه تراش به دست آورد، که نیازمند بررسی های بیشتر است.